Rozdział 2

Rozdział 2

*oczami Ari*

Wróciłyśmy znudzone ze sklepu. Strasznie bolały mnie ręce, bo MiU kazała mi nieść wszystkie torby, ponieważ jej świeżo pomalowane, brokatowe tipsy w kolorach tęczy, świecące w ciemności by się zniszczyły.

- Rusz swe krągłe ciałko MiU! - zawołałam zmęczona, z kanapy.

- Skoro tak ładnie prosisz - niechętnie wstała i usiadła obok mnie.

- Zrób śniadanie tylko go nie spal. - powiedziałam nadal się nie ruszając.

- Okejej! - odparła pełna zapału jak stara Hannah Montannah.

Poszła do kuchni i usłyszałam jak krzyczy:
- Niech się stanie światłość! - zapalając lampę.

- Bidulka nie mogę jej zostawić samej, jeszcze sobie coś zrobi dzieciaczek... - powiedziałam sama do siebie.

Gdy już miałam wstać rozmyśliłam się i pomyślałam, ze co może jej się stać przecież jest już dorosła... Ale kiedy usłyszałam piosenkę z kuchennych rewolucji,
zmieniłam zdanie.Wchodząc do kuchni zobaczyłam MiU wymachującą              
wielkim kuchennym nożem.

- Nie baw się w Magdę Gessler. - powiedziałam

- Myślałam, że jestem tak samo świetna
 jak ona.

- Dobrze, dobrze, odłóż już ten nóż
i zrób nam kanapki. - powiedziałam
 i usiadłam na krzesełku obok. 
Dla pewności będę ją obserwowała.
Moja siostra jest 
przecież nieprzewidywalna...

Tak jak mówiłam z niewiadomych
powodów zaczęła kroić sałatę:

- MiU co ty robisz? - zapytałam

- No przecież robię kanapki i muszę pokroić sałatę.

- Sałaty nie trzeba kroić.

- No ale muszę pokroić to czarne bo jest twarde.

- Jakie czarne? Pokaż mi to, debilu.

- No patrz! - Dała mi do ręki czarnego pen drive. 
Zaczęłyśmy zastanawiać się dlaczego tu był...                                             

*oczami Kooka*

Weszliśmy do budynku, Major Sylwia już na nas czekała. W jej dłoni znajdował się kubek z parującą nadal kawą.

Gdy nas zobaczyła bardzo się zdziwiła, podbiegając przewróciła się na schodach i wylała napój. Gdy już się ogarnęła podniosła kubek z resztką kawy.

- A cóż to za przystojniaczek? - zapytała.

- To przecież ja, Sylusia nie poznajesz nas, aż tak mocno się walnęłaś w głowę? - zapytał V.
- Nie ty głupku, chodzi mi o tego chłopaka którego prowadzicie. - powiedziała.
- Aaaaaa... No to jest przecież ten złodziej - odpowiedział.

Sylwia wybuchła śmiechem...

----------------------------------------------------------------------------------------